Boekhouden is een gespecialiseerd gebied van de accountancy, vaak alleen gezien als een middel om een doel te bereiken of als een soort van slimme afleiding van het meer echt nuttig werk van een ondernemer. Hoewel u geen boekhoudkundige specialist hoeft te zijn om voordeel te halen uit het inhuren van een boekhouder, kan inzicht in de grondbeginselen van wat zij doen u een heel eind op weg helpen om het proces vanuit een ander perspectief te bekijken.
De eenvoudigste en meest elementaire vorm van boekhouden is die waarbij alleen boekingen in grootboeken en journaals moeten worden gedaan en waarbij transacties worden geregistreerd in termen van waarde en aankopen. Deze boekingen kunnen op elk moment worden verricht en zijn in feite de belangrijkste vorm die door boekhouders wordt gebruikt.
Het registratieproces hoeft ook niet op papier te gebeuren. De meeste bedrijven maken gebruik van een geautomatiseerd systeem – wat voor kleine tot middelgrote bedrijven kan betekenen dat het op papier gebaseerde systeem volledig wordt afgeschaft. Kleine tot middelgrote ondernemingen schuwen de vraag. Zij verrichten hun betalingen op kasbasis (of laten als alternatief een clearinghouse passeren – dit is een grote besparing omdat het een sneller clearingproces oplevert voor alle partijen, soms tegen een bepaalde vergoeding). Dit is tenslotte de manier waarop veel kleine tot middelgrote bedrijven werken (Sh Attention omdat het mij is overkomen).
Geringe opwekkers die de oprichtende Nederlandse assert omzetten kregen een aanpassing in de methodologie. De methodologie voor het midden- en kleinbedrijf biedt immers toegang tot stukken van de praktijk die relevant zijn voor hun behoeften. De evolutie binnen het OAP-protocol heeft geleid tot een element van verschuiving tussen methodes. Aanvankelijk werden papieren grootboeken gebruikt voor de kleinere ondernemingen tot de sector van de besloten vennootschappen – dat is de partnerschapsbenadering waarbij de man ook een vennootschap is. De grote instellingen gebruiken nu een digitale methode die zowel voor de verhandeling als voor de onttrekking van een fonds werkt. Wij zullen de DTC-methode hier bekijken.
Zo heb ik vele jaren mijn eigen praktijk geleid. In die tijd werd de basisboekhouding gedaan op eenvoudige papieren grootboeken en de procedure met toegevoegde waarde werd in plaats daarvan gedaan door de kostprijsadministrateur. Dit was in wezen een meer economische aangelegenheid – de gewone vennoten kregen zo hun boekhouding en de kostprijsberekenaar had alle voordelen van de kostprijsberekenaar met als bijkomend voordeel dat hij zijn kerntaak, het voortdurend begrijpen van de basisbeginselen, beter kon uitvoeren.
Dus, nu hebben we twee verschillende boekhoudmethodes. Weer is de ene meer geschikt voor een klein tot middelgroot bedrijf, de andere voor groter. Fase één voor kleinere bedrijven is de “kernboekhouding”, terwijl fase twee meer van toepassing is op grotere bedrijven.
De kernmethode van boekhouden is niet altijd het meest geschikt voor het kleinere bedrijf, omdat het centraal stellen van de klant aan het eind van de dag tot grote problemen kan leiden. In kleine bedrijven met een dun management is integriteit niet noodzakelijk een noodzaak en dit kan leiden tot wat men noemt “we zitten erin om te winnen” – deze aanpak gaat veel te ver dan wat men zich met een kernmethode kan veroorloven. Aan de andere kant, als je in een wat kleiner bedrijf zit, is het bekend dat het principe van Thomasohn werkt en realistisch is. In een kleiner bedrijf is de eigenaar ervan verzekerd dat alles wordt geregeld en gemakkelijk toegankelijk is. Deze bedrijven moeten manieren vinden om van de praktijk terug te keren naar hun kernactiviteit: het lopende werkkapitaal, dat natuurlijk de kernactiviteit is.
lees meer: